Vossenjacht 1 en doorzetten

De vorige keer schreef ik “Ik kan maar beter in bed blijven” En toen ik om 07:45uur op mijn fiets sprong en het regende, dacht ik echt wat doe ik? Nu ben ik wel wat gewend dus trapte ik stevig door. Windkracht 7 was voorspeld en dat klopte pfff. Om 08:30uur kwam ik in het clubhuis aan alwaar ik de inschrijving ging doen voor de Vossenjacht en waar ik uiteraard zelf aan mee ging doen. Dit keer schreven maar 40 deelnemers zich in en konden we om 09:35 van start. Een rare tijd maar dat is een lang verhaal en dat laat ik maar achterwege. De start verliep goed en omdat ik het hartstikke koud had versnelde ik en door de bagger die opspatte was ik al egaal grijs en nat. Op het asfalt richting de A4 remde ik wat af om mijn maatje weer aan te laten sluiten en zo reden we met tegen wind richting de Balijbrug. Maar hier was mijn fietsmaat er al af en hij gaf aan dat ik door moest gaan. Nu heb ik meer fietsmaatjes dus reden we met een leuk groepje verder. Na dat we heel veel land, dus veel modder bereden hadden kwam er een leuke stijle trap waarop mijn benen ontplofte en een hartslag waar menigeen bij neer zou ploffen, maar doorzetten en afzien hoort bij dit soort wedstrijdjes. Hup het gas erop en niet zeuren dus en toen ….. PLAT oftewel een lekke band ? Gauw het wiel eruit en de band eraf en gelukkig kwam Martijn terug rijden om te helpen en daar was ik heeel blij mee. Precies nu ging het hagelen en met mijn koude handen kreeg ik amper de band er weer om. Was ik maar in bed gebleven dacht ik nog. Maar goed op achterstand vervolgde wij onze weg en de laatste 10 kilometer deed behoorlijk pijn. Koude voeten, koude handen, koude alles en veel wind. Bij de finish werd ik wat warmer. Ondanks de tegenslag werd ik 19e dus beter dan 21 andere. Ben ik toch blij dat ik niet in bed was gebleven.

Ene fietsmaatjes nog bedankt ??‍♂️